اثر تزریق مزمن مرفین در دوره نوزادی بر تشنج حاصل از پنتیلن تترازول در دوره قبل از بلوغ موش های صحرایی

نویسندگان

مرتضی غلامی

mortaza gholami faculty of science, urmia universityدانشکده علوم، دانشگاه ارومیهسازمان اصلی تایید شده: دانشگاه ارومیه (urmia university) احسان صبوری

ehsan saboory department of physiology, faculty of medicine, urmia university of medical sciences, urmia, iran. tel: (+98) 441 2770698دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، دانشکده پزشکی، گروه فیزیولوژی، تلفن: 04412770698سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی ارومیه (urmia university of medical sciences) شیوا روشن میلانی

shiva roshan-milani faculty of medicine, urmia university of medical sciencesدانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیهسازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی ارومیه (urmia university of medical sciences) صمد زارع

samad zare faculty of science, urmia university,دانشکده علوم، دانشگاه ارومیهسازمان اصلی تایید شده: دانشگاه ارومیه (urmia university)

چکیده

پیش زمینه و هدف: تجویز مکرر مرفین باعث افزایش مزمن فعالیت حرکتی، خصوصیات انگیزشی و دیگر پاسخ های ناشی از دریافت این قبیل داروها می شود. اثرات مرفین بر تشنج به صورت وابسته به دوز گزارش شده است. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تزریق مزمن مرفین بر تشنج ناشی از پنتیلن تترازول (ptz) در موش های صحرایی بود.مواد و روش کار: نوزادان موش صحرایی (40 سر) به طور تصادفی انتخاب و به دو گروه تقسیم شدند. در سن ۸- ۱۴ روزه نیمی از حیوانات مرفین و نیمی دیگر سالین دریافت کردند. سپس موش ها در روز ۲۵ و یا ۳۲ بعد از تولد با تزریق پنتیلن تترازول (mg/kg٦۰) به صورت داخل صفاقی از نظر بروز رفتارهای تشنجی مورد مطالعه قرار گرفتند.یافته ها: تعداد پاک کردن پوزه در گروه های مرفینی نسبت به گروه های سالینی کم شد (p< 0.05). مدت زمان پاک کردن پوزه در موش های 32 روزه مرفینی نسبت به گروه سالین کاهش یافت (p< 0.01). زمان تأخیری در باز شدن پای عقب بعد از تزریق پنتیلن تترازول در موش های 25 روزه مرفینی نسبت به موش های سالینی کاهش پیدا کرد ولی در موش های 32 روزه این اثر افزایش یافت (p< 0.05). احتمال وقوع تشنج تونیک-کلونیک در موش های 25 روزه مرفینی نسبت به گروه سالین 4/2 برابر افزایش یافت در حالی که این اثر در موش های 32 روزه برعکس بود. نتیجه گیری: تماس مزمن با مرفین در دوره نوزادی باعث تغییرات وابسته به سن در استعداد به تشنج می شود. احتمالاً تغییر در تکامل سیستم های مغزی نظیر گلوتامات (در اثر مواجهه با مرفین) مبنای این نتایج باشد.

برای دانلود باید عضویت طلایی داشته باشید

برای دانلود متن کامل این مقاله و بیش از 32 میلیون مقاله دیگر ابتدا ثبت نام کنید

اگر عضو سایت هستید لطفا وارد حساب کاربری خود شوید

منابع مشابه

اثر تزریق مزمن مرفین در دوره نوزادی بر تشنج حاصل از پنتیلن تترازول در دوره قبل از بلوغ موش‌های صحرایی

Background & Aims: Frequent administration of morphine leads to increase in motor activity, motivational properties, and other responses related to this kind of drugs.  It has been reported that the impact of morphine on seizure is dose dependent. The aim of this study was to study the impact of chronic exposure to morphine on pentylenetetrazol-induced seizure in rats. Materials & Methods: Neon...

متن کامل

مقایسه اثر تجویز مزمن مورفین و ترامادول در دوره شیرخواری بر تشنج حاد حاصل از پنتیلن تترازول در موش صحرایی نابالغ

Background: It is demonstrated that morphine and tramadol affects seizure but the mode of action of these drugs on seizure has not been compared yet with increasing of age. The aim of this study was to compare the impact of exposure to these drugs on Pentylenetetrazol-induced seizure in immature rat.Methods: Male neonate rats were randomly chosen and divided into three groups namely Saline (n=2...

متن کامل

اثر بربرین در تنظیم آستروسیتهای Gfap+ ناحیه هیپوکمپ موشهای صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

Background: Diabetes mellitus increases the risk of central nervous system (CNS) disorders such as stroke, seizures, dementia, and cognitive impairment. Berberine, a natural isoquinolne alkaloid, is reported to exhibit beneficial effect in various neurodegenerative and neuropsychiatric disorders. Moreover astrocytes are proving critical for normal CNS function, and alterations in their activity...

متن کامل

اثر بربرین در تنظیم آستروسیتهای Gfap+ ناحیه هیپوکمپ موشهای صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

Background: Diabetes mellitus increases the risk of central nervous system (CNS) disorders such as stroke, seizures, dementia, and cognitive impairment. Berberine, a natural isoquinolne alkaloid, is reported to exhibit beneficial effect in various neurodegenerative and neuropsychiatric disorders. Moreover astrocytes are proving critical for normal CNS function, and alterations in their activity...

متن کامل

اثر بی هوشی مکرر ناشی از تیوپنتال در دوره نوزادی بر تشنج‌ القاء شده توسط پنتیلن تترازول و پاسخ های درد در زمان بلوغ در موش سفید آزمایشگاهی

  سابقه و هدف: تجویز داروهای هوش‌بر عمومی به‌ویژه در دوران‌های بحرانی رشد گاهی منجر به ناهنجاری‌های جدی یا عوارض جانبی می‏شود. داروهای هوش‌بر می‏توانند در دوره بحرانی رشد، بر تکوین و سیناپتوژنز مغز اثر‏ بگذارند. در مورد اثر باربیتورات‏ها (حفاظت‏کنندگی یا تخریب عصبی) تناقض وجود دارد. هدف از این پژوهش بررسی رابطه بی‌هوشی مکرر توسط تیوپنتال (آگونیست GABAA ) در دوره نوزادی با میزان تشنج‌پذیری القاء...

متن کامل

اثر بی هوشی مکرر ناشی از تیوپنتال در دوره نوزادی بر تشنج القاء شده توسط پنتیلن تترازول و پاسخ های درد در زمان بلوغ در موش سفید آزمایشگاهی

سابقه و هدف: تجویز داروهای هوش بر عمومی به ویژه در دوران های بحرانی رشد گاهی منجر به ناهنجاری های جدی یا عوارض جانبی می‏شود. داروهای هوش بر می‏توانند در دوره بحرانی رشد، بر تکوین و سیناپتوژنز مغز اثر‏ بگذارند. در مورد اثر باربیتورات‏ها (حفاظت‏کنندگی یا تخریب عصبی) تناقض وجود دارد. هدف از این پژوهش بررسی رابطه بی هوشی مکرر توسط تیوپنتال (آگونیست gabaa ) در دوره نوزادی با میزان تشنج پذیری القاء ش...

متن کامل

منابع من

با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید


عنوان ژورنال:
مجله پزشکی ارومیه

جلد ۲۳، شماره ۳، صفحات ۲۶۸-۲۷۵

میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com

copyright © 2015-2023